راهپیمایی خوب است ولی‌ اعتصاب بهتر

عزیزان اگر تصور می‌کنید که رژیم حاکم با یک راهپیمایی یک روزه سقوط خواهد کرد فکر می‌کنم بیش از اندازه خوش بین هستید. هیچ رژیم دیکتاتوری به این صورت سقوط نکرده. بهیچوجه قصدم دلسرد کردن نیست. دست و پای تک تک کسانی‌ که به راهپیمایی میروند می‌بوسم و به شجاعتشان آفرین می‌گویم ولی‌ کمی‌ فتیله احساسات را پایین بکشیم و معقولانه به قضیه بنگریم. اگر مثل اوکراین در ذهنتان تداعی میشود باید بگویم که اولا طرف مقابل مردم اوکراین در انقلاب نارنجی دولتی بود که حد اقل از کشتار مردمش ابا داشت. ما طرف مقبلمان خونمان را حلال می‌داند. دوما انقلاب نارنجی با یک راهپیمایی ۲۴ ساعته پیروز نشد. مردم آمدند و چادر زدند وسط شهر و روند عادی امور را فلج کردند. این حرکت آنها بیشتر به یک اعتصاب وسیع و طولانی‌ مدت شبیه بود تا یک راهپیمایی و تعقیب و گریز با نیروهای دولتی. حکومت ایران بسان یک غده سرطانی میماند، اگر رگ تغذیه کننده این غده را پیدا کردیم و مسدودش کردیم بتدریج خواهد مرد. حکومت ایران بدون پول نفت ۲ ماه هم نمی‌تواند سر پا بایستد. همین مردان زره پوش بی‌ قالب که به خواهد و بردرانمن راهم نمیکنند اگر سر موقع پولشان نرسد باتوم‌ها را زمین خواهند گذشت. بجای شاخه‌ها باید ریشه این گیاه هرز را نشانه گرفت.